عقربه ها نیامدنت را تکرار می کنند و

زمان مانند دردی بر تنم جاری می شود

عادت نکرده ام به نبودنت

و تو سخت به ثانیه هایم چسبیده ای !

هوایت که به سرم می زند....

دیگر در هیچ هوایی

نمی توانم نفس بکشم!!

عجب نفس گیر است 

هوای بی تو ..............

دست به ســر می کنم ثانیـــه ها را؛

 دلـــم...

یک اتفاق ناخوانده می خواهــــد...!

 

کاش آن اتفاق تو باشی

علت بی خوابی ام را....
.
.چگونه بگویم...

یاد تو هرشب از سقف اتاقم چکه میکند....

من به یادت هستم

با تمام دل خویش

با تمام احساس و تمام دل خویش

و همین ابر سپید, لحظه ی بیم و امید,میدهد شوق نوید

به لب تشنه ی بید دل من:

ما به هم خشنودیم مثل مهتاب و زمین

و به هم محتاجیم مثل لبها به دعا

و نگاهم به نگاه تو دچارست هنوز,مثل پروانه به شمع

خاطر من باشد

تا تو یادت نرود

عهد و پیمانت را

این روزها ؛ 

نه مجال برای دلتنگی دارم و نه حوصله اش را، 

با این حال گاه گاهی دلم هوای تو را می کند....

اما نه.....دلم خیلی گرفته.....خیلی....

انگار همیشه مجالی برای دلتنگی هست...

تک تک لحظه های بودنت را عکس میگیرم، 

زندگی را زیر نور چشمانت ظاهر میکنم!

تلاش میکنم در ثبوتم از خودم فرد دیگری بسازم! 

کسی که دوستش داشته باشی،

کسی که مثل من 

همیشه

تنها

نباشد!!

                              حلالم کن اگر دوری ، اگر دورم


                 اگر با گریه می خندم ، حلالم کن که مجبورم

               نگو عادت کنم بی تو ، که می دونی نمی تونم

                 که می دونی نفسهامو ، به دیدار تو مدیونم

ای مهربانم، 

ازین پس هر شب

سراغت را از ماه می گیرم 

و هر روز به خورشید می سپارمت

 تا مبادا 

به سایه غم گرفتار شوی . . .

           گاهی دست " خـــودم " را می گیرم،می برم هوا خوری

                     " یــاد " تو هم که همه جا با من است

                    " تنــهایــی " هم که پا به پایم میدود...

                                        میبینی؟ 

                  وقتی که نیستی هم جمعمان جمع است