گاهی خسته می شوی، کم می آوری،

نه می توانی خودت را به خواب بزنی و نه توان بیدار ماندن داری.ترس از دست دادن آدمهایی که دوستشان داری بغض می شود

توی گلویت، 

می چسبی به سکوتت و دم نمی زنی مبادا که بترکد این بغض لعنتی.