من صبورم اما . . .

به خدا دست خودم نیست اگر می رنجم 

یا اگر شادی زیبای تو را به غم غربت چشمان خودم می بندم .

من صبورم اما . . .

چقدر با همه ی عاشقیم محزونم !

و به یاد همه ی خاطره های گل سرخ 

مثل یک شبنم افتاده ز غم مغمومم .

من صبورم اما . . .

بی دلیل از قفس کهنه ی شب می ترسم 

بی دلیل از همه ی تیرگی تلخ غروب 

و چراغی که تو را ، از شب متروک دلم دور کند. . . می ترسم .

من صبورم اما . . .

آه . . .

 این بغض گران صبر نمی داند چیست !!!!